In tijden van verandering doe je vaak nieuwe dingen. Nieuwe dingen doen vind ik leuk maar ook best spannend. Zo was dat ook met onze eerste Hangout, de brede maatschappelijke online- discussie in kleine kring. 

Met 6 vrouwen gaan we meteen de diepte in met de vraag: Hebben we een ziekteverwekker nodig om als samenleving weer gezond te worden? 

Mij valt op wat een wijsheid al deze mensen hebben, wat een inzichten en nieuwe gezichtspunten worden er gedeeld. De situatie wordt in historische context geplaatst, persoonlijk gemaakt, poëtisch benaderd en vanuit beelden. Ik doe dapper mee, maar voel ook hoe ik langzaam maar zeker van mezelf weg drijf en onzeker word. Hoe kunnen deze mensen dingen zo zeker beweren? Hoe weten zij dat wat zij zeggen ook waar is? Ik voel een heleboel ‘ja maar’, maar ben niet in staat die te uiten omdat ik er nog over na moet denken. Ik heb tijd nodig, denktijd. Die nacht kan ik niet slapen. Het was een succes te noemen, maar wat is er met mij gebeurd? Het duurt een hele dag wandelen tuinieren en mediteren voor ik weer bij mezelf ben en het kan plaatsen en verwoorden.

Tussen autonomie en verbondenheid

Ik had van tevoren niet kunnen bedenken dat dit zou gebeuren. Een discussie over wat ons allen raakt in deze tijd is meer dan een intellectuele uitwisseling. Maar juist daar was ik altijd goed in. Mijn hoofd wil alles begrijpen, bedenken, analyseren, onderzoeken en dan een gefundeerde mening formuleren. En nu? In de discussie ging het om contact, uitwisseling, maatschappelijk en persoonlijk een beweging maken naar meer verbinding. Daar heb ik ook een aantal intelligente dingen over kunnen zeggen. Vanuit mijn hoofd. Mijn hart spreekt een andere taal. Diep in mijn hart, in mijn lichaam is er een ander soort weten, een andere waarheid. De kunst is, om dát weten meer toe te laten. Dat vraagt van mij de moed om kwetsbaar te zijn, ik moet immers mijn denkhoofd stil laten worden. Dat denkhoofd dat mij al zoveel jaar de zekerheid van het weten geeft, maar ongewild een ander weten heeft overschaduwd. 

Parallel proces

Deze corona-crisis-tijd raakt niet alleen alle lagen van de bevolking maar ook alle persoonlijke en maatschappelijke lagen van overtuigingen en patronen. Voor verbindingen op grote schaal zijn eerst de verbindingen in jezelf nodig, die tussen hoofd en hart. Daar ben ik nu achter. Oeff, wat een inzicht. Alle verandering begint bij jezelf.

Het innerlijk weten- mijn eigen wijsheid

Voor mijn bijdrage aan onze volgende brede maatschappelijke discussie weet ik nu: Ik hoef niet op alles te reageren en ik hoef niet slim te zijn. Ik hoef alleen maar mijn kennis te verbinden met mijn hart en innerlijk weten, dan kom ik bij mijn eigen-Wijsheid. Een dagelijkse oefening…..

Annet Kapteijn