Op oudejaarsavond keek ik de oudejaarsshow van Claudia de Breij, en ik heb ervan genoten! Zo knap als je met een enkel woord een herinnering aan het afgelopen jaar kunt ophalen. Het meest was ik getroffen door de zin die ik hierboven citeer: “Je hebt dan wel verloren, maar je bent het niet”.

Hoe het voelt om verloren te hebben, dat ken ik maar al te goed! Het verlies van beide ouders, van mijn gezondheid en mijn baan. Heftige momenten die ik tot op de dag van vandaag met mij meedraag. Toch koppelde ik de mooie zin van Claudia direct aan een zin die ik even daarvoor had gelezen. Naast mijn bed ligt het boekje ‘De kracht van het nu in de praktijk’ van Eckhart Tolle. Regelmatig lees ik daar een stukje in voor ik ga slapen. Die avond voor oudjaar was dat: “Het begin van vrijheid is het besef dat je niet ‘de denker’ bént. Op het moment dat je dat gaat waarnemen, wordt een hoger bewustzijn actief. Je begint dan ook te beseffen dat zich boven het denken een geweldig gebied van intelligentie uitstrekt. En dat het denken niet meer is dan een onderdeel van die intelligentie”. In deze blog wil ik uitleggen hoe deze twee teksten voor mij met elkaar in verband staan.

Het gevoel van verloren zijn of hebben, is een reëel gevoel. Net als verdriet, boosheid of vreugde dat zijn. Gevoelens mag je vertrouwen, die zijn altijd oprecht (R. Gude). MAAARRR… gevoelens kunnen worden opgeroepen en beïnvloed door je gedachten! En zoals Eckhardt Tolle zegt: Die gedachten, het denken, dat ben je niet! Dat is maar een deel van jou.

Voorbeeld: Stel je wordt afgewezen voor een sollicitatie. Je had je erop verheugd, want de baan leek je op het lijf geschreven. Het is vanzelfsprekend dat je dan teleurstelling voelt, dat lijkt me gezond. Het gaat mis op het moment dat je gedachten het overnemen en jou dingen influisteren als: “Zie je wel, ik deug ook nergens voor, ik ben gewoon niet goed genoeg, niet leuk genoeg. Natuurlijk wijzen ze me af.” Enzovoort, enzovoort. Het gevoel van teleurstelling maakt dan plaats voor een veel groter gevoel van mislukking, dat je eigenlijk zelf met je brein, gecreëerd hebt! Op het moment dat je je dat realiseert (gewaarwordt), kun je het ook weer relativeren. Misschien had de afwijzing niets met jou te maken, maar zochten ze gewoon net een ander type. Het zegt dan niets over jou maar over wat of wie zij zoeken. Als het je lukt die switch te maken, dan voel je de teleurstelling over de afwijzing wel, maar je voelt je niet mislukt. Je hebt wel iets verloren, maar je bent het niet.

Dit voorbeeld is nog relatief klein. Ook in het geval van grotere emoties, zoals bij het verlies van dierbaren, gaat dit op. Je hebt iets of iemand verloren, je emotie is oprecht, maar je bent die emotie niet. Er is naast dat verdriet nog altijd liefde, herinnering, schoonheid. Jij bent de baas over je gedachten. Waar stuur je ze naar toe?

Sta jezelf toe je verloren te voelen, of verdrietig, boos, angstig. Maar realiseer je: Je bent zoveel meer dan dat gevoel. Je bent wijzer dan dat, groter dan dat. Je hebt dan wel verloren, maar je bent het niet.

Dank je wel Claudia!