Mijn logo en mijn website bevatten veel groen en dat is niet voor niets. Ik ben echt een groot liefhebber van de natuur. Al wandelend kom ik tot rust en krijg ik inspiratie. Bijzonder is dat in dat wandelen een ritme te herkennen is; de eerste 10-15 minuten is het nog druk in mijn hoofd, loop ik eigenlijk zonder er echt ‘bij’ te zijn, gewoon omdat ik me had voorgenomen om te wandelen. Maar dan begin ik me ineens bewust te worden van de zon, de geur van het bos, de wind langs mijn gezicht, de bomen, het pad onder mijn voeten en ik voel de stilte en de rust en ontspan helemaal. Als ik dan nóg even doorloop beginnen de ideeën te stromen, weet ik ineens hoe ik een moeilijke klus aan zal pakken of dat lastige gesprek moet voeren of krijg ik ideeën voor een nieuwe blog.
Uit allerlei onderzoek blijkt dat natuur, in het groen zijn, een positief effect heeft op de mentale en fysieke gezondheid van mensen, zelfs een paar planten in huis kan al een positief effect hebben. Het is aangetoond dat iemand sneller herstelt van stress in een natuurlijke omgeving. Dit komt door het genieten van het uitzicht dat negatieve gedachten blokkeert. Zelf heb ik dat aan den lijve ondervonden toen ik burn-out raakte.
Toen ik fysiek weer een beetje in staat was, ben ik gaan wandelen. Eerst tot het eind van de straat, toen weer wat verder, een kwartiertje, half uur en zo steeds langer. Ik maakte al wandelend alle seizoenen mee en die liepen gelijk op met mijn herstel. In de herfst moest ik alles laten vallen, al mijn blad loslaten, werk, studie, vrijwilligerswerk, sociale contacten enzovoorts. En toen ik dacht dat ik alles had losgelaten, nog meer loslaten, net zo lang tot alleen de kern, mijn stam en takken nog over waren. Het werd winter, en ik kon niet anders dan naar binnen keren en weer kracht verzamelen voor een periode die vast weer zou komen. Wie was ik nog, nu alles was losgelaten? Ik werd stil en dat gaf ruimte om te voelen. Ik voelde me nog best stevig eigenlijk, mijn wortels gaven houvast en na verloop van tijd kon ik ook weer zien dat ik omgeven was door fijne lieve mensen die mij de ruimte gaven. Ik voelde me onderdeel van een goed bos. In de lente durfde ik voorzichtig weer wat blad te ontwikkelen, ik durfde zelfs weer voorzichtig te bloeien en mijn hoofd naar de zon te richten. De zomer kondigde een tijd aan van genieten, me wentelen in de warmte en mijn bloemen weer vol tot zijn recht laten komen. Soms ging het mis, kreeg ik te weinig voeding, dan hing ik weer even slap, maar ik wist beter wat ik nodig had om mij weer op te richten. De volgende herfst heb ik ervaren als een periode van oogsten. Prachtige vruchten hadden zich aan mij gevormd, en ik voelde me weer stevig en rijk en goed genoeg om weer iets voor anderen over te hebben, omdat ik letterlijk weer ‘over’ had.
Inmiddels kan ik zeggen dat ik er echt helemaal bovenop ben. Ik heb andere (professionele) keuzes gemaakt, sta bewuster stil bij wat ik nodig heb en waar ik energie van krijg. Ik probeer zeker drie keer in de week te wandelen in de natuur, liefst vaker, en altijd weer doet het me goed.
In mijn coaching neem ik mijn cliënten ook regelmatig mee naar buiten als zij dat willen en dan gebruik ik de stilte, de schoonheid en de metaforen die de natuur biedt ter ondersteuning van de coaching. Ik loop letterlijk met je mee, we zetten alle zintuigen open en ervaren wat de natuur ons te vertellen heeft.
Ga je mee?
Annet, wat heb je dat mooi verwoord. Als ex-MEE collega weet ik hoe fijn het is om met je te wandelen. Je hebt een luisterend, oordeelloos oor en je houdt tegelijkertijd een spiegel voor. Al wandelend heb ik inspiratie opgedaan, heb ik, extra perspectieven leren kennen en ben ik regelmatig tot nieuwe inzichten gekomen. .